GRİLEŞMEYEN DÜŞÜNCELERİMİZ

Nedir mütevazı olmak? Şart mıdır ya da? Kibirli insanlar hep mi hor görülür? Neden hep mütevazı insanı sever, kibirli insanla olmak istemeyiz? Neden hep tevazu yüceltir de kibir alçaltır? Fazla tevazu kibirden midir mesela? İnsanın kendini beğenmesi neden kötüdür ki? Hem mütevazı hem kendini beğenmiş olabilir miyiz? Tüm bu soruların cevabı nedir, bilemem. Fakat sonda söyleyeceğimi başta söyleyeyim. Kendini beğenmek, kötü değildir. Her insan, her zaman için başka bir insana muhtaç durumdadır. Toplum, hayatın vazgeçilmez bir parçasıdır. Ve insanlar, toplum içerisinde tarih boyu belli kalıplarla yaşadılar. Mütevazı ya da kibirli olmak da bu kalıpların bir parçası. Bu zamana kadar yaptığım gözlemlerde bir durum anladım. İnsanımız hep bir açıdan düşünmeye yatkın. Hep bir şey doğru, diğeri yanlış. Hep iyi ya da kötü. Ya beyaz ya siyah. Bunun neden böyle olduğunu açıklamak, toplumumuzun bir getirisi olduğunu düşünmekle beraber, benim işim değil. Bu yazının da bir parçası değil. Fakat grinin hayatımızda olmamasının bize kattığı çok şey olduğu açık. Aksine ben hep gri bir insan olduğumu düşündüm. Hiçbir o mu, bu mu sorusuna net bir cevabım olmadı bu zamana kadar. Tıpkı bu konuda da olmadığı gibi. Ben mütevazı bir insanım. Ama kendimi çok beğeniyorum. Mütevazı, TDK sözlüğünde; alçak gönüllü, gösterişsiz, iddiasız anlamına gelmektedir. Evet ben mütevazıyım. İnsanlara üstten bakmayı sevmem. Kendimi övmeyi sevmem. Sürekli bir gösteriş merakım yoktur. Evet, her insan mütevazı olmalıdır. Mütevazı olmak insana saygınlık katar. Neden katar? Ortamdaki konumunu sağlamlaştırır. Neden sağlamlaştırır? İşte tüm bunlar bizim içinde bulunduğumuz kalıplarla alakalıdır. Kibir, TDK sözlüğünde; kendini beğenme, başkalarından üstün tutma, büyüklenme anlamına gelmektedir. Evet ben kendimi beğeniyorum. Çünkü çok çalışıyorum. İki üniversite okuyorum. Kendimi geliştiriyorum. İşe gidip para kazanıyorum. Nerde nasıl davranmam gerektiğini iyi biliyorum. Karakterimi ve ahlakımı seviyorum. İyi konuşuyorum. İyi anlıyorum. Bilmeden konuşmuyorum. İyi araştırıyorum. E, bunlar benim sevdiğim özelliklerim. Bunları dile getirmemdeki sakınca nedir? Evet, her insan kibirlerinden arınmış olmalıdır. Kibir insanı aciz duruma getirir. Neden getirir? Ben bunlara katılmıyorum. Bu yargılar, kalıplaşmış ve kimsenin düşüncesi olmayan düşünce öbeklerinden ibaret. Hâlbuki, bir insan neden başkalarına karşı estağfurullah demek zorunda hissetsin ki kendini? Ya da demediği zaman neden hor görülsün ki? Hayır, bu bizim neden umurumuzda ki? Gri değiliz de ondan. Bırakın insanlar kendilerini övsünler. Ama üstün görmesinler. Bırakın iyi yaptıklarını anlatsınlar. Ama aşağılamasınlar. Bırakın, bırakın. Lütfen! Siz bırakın. Onlar yaşasınlar. Kendini beğenmiş olmak kötü bir şey değildir. Kötü olan, insanları küçük görmek, aşağılamak, onlardan tiksinmektir. Önemli olan mütevazı olmak değil, insan olmaktır. Kalıplara takılmayın.